Dark Matter - Mroczna Materia rozpoczyna mistrzowski rozdział, który nie pozwala przerwać czytania, a zarazem zmusza do rozpoczęcią kolejnych, bez zbędnych pytań; bez podpowiedzi; bez zbędnych, przydługawych opisów głownego bohatera. Prawie natychmiast wrzuca nas w kolejkę górską wydarzeń, przeplatanych determinizmem, dość zużytą już w ostatnich latach anegdotą o kocie Schrödingera oraz próbą objaśnienia teori strun.

Książka pisana jest bardzo prostym językiem, bez zbędnych filozoficznych tez. W tej prostocie, jak i ciekawym pomyśle na fabułę tkwi siła książki, której autor nie stara się zanudzić czytelnika teoretycznymi wyjaśnieniami, a jedynie z grubsza tłumaczy zasady jakie rządzą fabułą.

Głowny bohater Jason Dessen wiedzie spokojne, nudne życie pracując na stanowym uniwersytecie. Ma żonę i syna z którymi szczęśliwie spędza wolne chwile. Co jednak gdyby nigdy nie poznał swojej przyszłej żony; co gdyby się nie oświadczył jej; co gdyby został miedzynarodowej sławy fizykiem z nagrodą Nobla? Czy nadal byłby równie szczęśliwy spełniając się jako naukowiec, ale bez szczęśliwych chwil z rodziną? Jak wyglądał by świat gdyby nigdy się nie urodził?

Jason będze zmuszony przyjąć i zaakceptować odpowiedzi na te i szereg innych pytań, dotyczących bezpośrednio swojej osoby, a zarazem zawalczyć o to co tak naprawdę kocha. Z każdą odpowiedzią będzie powiązane nowe pytanie, a odpowieź na nie zrodzi kolejne. Jedynym wyjściem z tego błędnego koła będzie odpowiedź na to ile byłby w stanie poświęcić i czy będzie do tego zdolny.

Polecam każdemu wybrać się wraz z Jasonem w podróż wgłąb własnego "Ja" i zastanowić się nad pytaniami jakie zadaje autor w powieści. Kim bylibyśmy gdybyśmy nie byli sobą, gdybyśmy kiedyś, gdzieś na naszej drodze skręcili w lewo a nie w prawo. Wsiedli do autobusu zamiast do pociągu. Zjedli ciąstko zamiast owocu. Czy bylibyśmy równie szczęśliwi? Czy bylibyśmy tymi samymi osobami?